Wykształcenie się zbiorowisk leśnych we współczesnej historii wyspy Wolin rozpoczyna się około 9 -10000 lat B.P. – kiedy to lądolód odsunął się na północ współczesnej Skandynawii. Wówczas na obszarze wyspy Wolin rozpoczyna się rozwój pionierskich lasów o charakterze tajgi, zajmujących miejsce ustępujących zbiorowisk tundrowych. Trwające jednocześnie procesy modelowania reliefu południowych brzegów Bałtyku, zmieniają lokalne warunki siedliskowe, dzięki czemu dzisiaj obserwujemy swoistą rzeźbę terenu oraz mozaikę gleb. W miarę ocieplania się klimatu następują zmiany składu gatunkowego lasów.
Z południa docierają najpierw dąb, a następnie buk – ustępuje z lasów sosna i brzoza. Około 5000 – 3000 lat B.P. lasy pokrywają całą wyspę Wolin (po ok.30% wynosił udział sosny, dębu i brzozy), w tym czasie rozpoczyna się rozwój osadnictwa żarowo-kopieniaczego. Do około 750 lat B.P. stopniowo wzrasta presja osadnictwa, lecz nie ma to większego wpływu na lasy (wypas bydła i nierogacizny), dopiero początki naszej ery pociągają za sobą silny wzrost zapotrzebowania na drewno (miasto Wolin) oraz wypas w lesie, co prowadzi do ograniczenia ilości – głównie dębu. Wg. badań palinologicznych około roku 1000 udział dębu wynosi 6-8%, sosny 20-30%, brzozy 6-10%, a buka 3-4%. (palinologia – nauka zajmująca się badaniem występowania gatunków roślin w przeszłości na podstawie analiz udziału pyłków w osadach organicznych, na wyspie Wolin do badań wykorzystywane są m.in. osady z jez.Racze k/Kołczewa)
Od roku 1000 do 1850 następuje stałe zmniejszanie się powierzchni lasów na wyspie Wolin (osadnictwo, rolnictwo) oraz zmniejszanie udziału dębu i buka (ochłodzenie klimatu , zapotrzebowanie na surowiec dla szkutnictwa, budownictwa). W roku 1618 zasięg lasów odpowiada w przybliżeniu współczesnemu (wg.mapy Lubinusa). Od około 1750 r właściciele lasów nieliczne już dęby pozostawiają na zrębach jako nasienniki; z tych czasów pochodzą najstarsze dęby rosnące w lasach Parku, np. Dąb Wolinian.
Od roku 1750 rozpoczyna się planowe zagospodarowywanie lasów – prowadzono wyręby i odnawianie wyciętych powierzchni (głównie sosną), w lasach bukowych stosowano rębnie częściowe, sztucznie wprowadzano dęby (1890-1920). Od ok.1880 r. wprowadzono do lasów gatunki egzotyczne – daglezję (Pseudotsuga douglasi), wejmutkę (Pinus strobus), żywotnik olbrzymi (Thuja gigantea), jodłę pospolitą (Abies alba), świerk serbski (Picea omorika). Wówczas też zaczęto opracowywać plany urządzania lasu. [Plany urządzania lasu – dokumenty opisujące stan lasu, jego cechy i wartość oraz wyznaczające zasady gospodarczego korzystania z jego zasobów najczęściej na okres 10 lat]
Przed wojną lasy były intensywnie użytkowane w ramach dwóch nadleśnictw państwowych: Misdroy (zachodnia i południowa część wyspy) i Warnow (wschodnia i północna część wyspy). Stosowano wówczas głównie zręby zupełne lub częściowe w drzewostanach mieszanych ze sztucznym odnowieniem głównie sosny pospolitej. Wówczas to zalesiane były powierzchnie w przeszłości wylesione – w okolicach Międzyzdrojów, Karnocic, Warnowa . W okresie II wojny światowej i krótko po niej, lasy stały się zasobem surowca budowlanego i opałowego, zaś prowadzona gospodarka była intensywna. Duże powierzchnie w okolicach Międzyzdrojów ucierpiały od ostrzału i bombardowań. Intensywna gospodarka leśna trwa do roku 1960, kiedy to ok.40% lasów wyspy Wolin zostaje objętych ochroną Wolińskiego Parku Narodowego.
Z południa docierają najpierw dąb, a następnie buk – ustępuje z lasów sosna i brzoza. Około 5000 – 3000 lat B.P. lasy pokrywają całą wyspę Wolin (po ok.30% wynosił udział sosny, dębu i brzozy), w tym czasie rozpoczyna się rozwój osadnictwa żarowo-kopieniaczego. Do około 750 lat B.P. stopniowo wzrasta presja osadnictwa, lecz nie ma to większego wpływu na lasy (wypas bydła i nierogacizny), dopiero początki naszej ery pociągają za sobą silny wzrost zapotrzebowania na drewno (miasto Wolin) oraz wypas w lesie, co prowadzi do ograniczenia ilości – głównie dębu. Wg. badań palinologicznych około roku 1000 udział dębu wynosi 6-8%, sosny 20-30%, brzozy 6-10%, a buka 3-4%. (palinologia – nauka zajmująca się badaniem występowania gatunków roślin w przeszłości na podstawie analiz udziału pyłków w osadach organicznych, na wyspie Wolin do badań wykorzystywane są m.in. osady z jez.Racze k/Kołczewa)
Od roku 1000 do 1850 następuje stałe zmniejszanie się powierzchni lasów na wyspie Wolin (osadnictwo, rolnictwo) oraz zmniejszanie udziału dębu i buka (ochłodzenie klimatu , zapotrzebowanie na surowiec dla szkutnictwa, budownictwa). W roku 1618 zasięg lasów odpowiada w przybliżeniu współczesnemu (wg.mapy Lubinusa). Od około 1750 r właściciele lasów nieliczne już dęby pozostawiają na zrębach jako nasienniki; z tych czasów pochodzą najstarsze dęby rosnące w lasach Parku, np. Dąb Wolinian.
Od roku 1750 rozpoczyna się planowe zagospodarowywanie lasów – prowadzono wyręby i odnawianie wyciętych powierzchni (głównie sosną), w lasach bukowych stosowano rębnie częściowe, sztucznie wprowadzano dęby (1890-1920). Od ok.1880 r. wprowadzono do lasów gatunki egzotyczne – daglezję (Pseudotsuga douglasi), wejmutkę (Pinus strobus), żywotnik olbrzymi (Thuja gigantea), jodłę pospolitą (Abies alba), świerk serbski (Picea omorika). Wówczas też zaczęto opracowywać plany urządzania lasu. [Plany urządzania lasu – dokumenty opisujące stan lasu, jego cechy i wartość oraz wyznaczające zasady gospodarczego korzystania z jego zasobów najczęściej na okres 10 lat]
Przed wojną lasy były intensywnie użytkowane w ramach dwóch nadleśnictw państwowych: Misdroy (zachodnia i południowa część wyspy) i Warnow (wschodnia i północna część wyspy). Stosowano wówczas głównie zręby zupełne lub częściowe w drzewostanach mieszanych ze sztucznym odnowieniem głównie sosny pospolitej. Wówczas to zalesiane były powierzchnie w przeszłości wylesione – w okolicach Międzyzdrojów, Karnocic, Warnowa . W okresie II wojny światowej i krótko po niej, lasy stały się zasobem surowca budowlanego i opałowego, zaś prowadzona gospodarka była intensywna. Duże powierzchnie w okolicach Międzyzdrojów ucierpiały od ostrzału i bombardowań. Intensywna gospodarka leśna trwa do roku 1960, kiedy to ok.40% lasów wyspy Wolin zostaje objętych ochroną Wolińskiego Parku Narodowego.